Al jaren moe en afgepeigerd.
Ik ben een 33 jarige man. Ik slaap door de week en in het weekeind van 12 uur tot half 8. Ik gebruik antidepressiva Cipramil (40 mg per dag) sinds 2 jaar en daarnaast sinds enkele maanden Rivotril (1 mg in de avond) in verband met onrustige benen. Voordat ik de Rivotril gebruikte, had ik voor het in slaap vallen elke avond lange tijd last van pijnlijke kramp, trillingen en onrust in mijn hele lichaam. Ook daarbij strekkende voeten en verkrampte handen. Inname van de Rivotril voor het slapen gaan veroorzaakt een heerlijk gevoel van \'verlamming\' of gevoelloosheid, waardoor ik comfortabel in slaap vallen kan. In de ochtend (vanaf circa 4 uur) is het onrustige gevoel weer terug. Ik word dan ook (vermoeid) wakker met een soort spierpijngevoel, dode vingers, moeilijke coordinatie van mijn lichaam (moeilijk evenwichtgevoel, omvallen, moeite om dingen vast te houden). Deze klachten houden dan verder door de dag aan in meer of mindere mate. Overdag ben ik eigenlijk continu erg moe. Ik kan me soms over dit uitgeputte gevoel heen zetten en ben dan in staat 3 uur in tuinen te werken (dat is mijn bezigheid op het moment). Dit lukt me het best als ik voor 11 uur al actief ben. Jammer genoeg lukt mij dit maar 1 tot 3 keer per week. Meestal in de middag (na de lunch) val ik gewoon om, ik kan dan mijn ogen niet openhouden en moet gaan liggen. Ik ben dan binnen enkele seconden helemaal weg in een diepe slaap voor zo\'n 2 tot 4 uur. Na deze slaap ben ik niet uitgerust en voel ik me de eerste uren als een zombie. Minstens 5 keer per week overkomt me dit. Deze vermoeidheid en rusteloze benen waren er ook al voordat ik de Cipramil (tegen depressie) ging gebruiken. Ik sliep in de middag ook al voordat ik de Rivotril gebruikte, maar ik lijk over het algemeen wel nog vermoeider nu ik die Rivotril \'s avonds inneem. Dit is dan tenminste wel een soort apathische vermoeidheid in plaats van een onrustige vermoeidheid. Over het algemeen voel ik me dus uitgeput en lichamelijk een wrak. In sommige sterke momenten kan ik wel activiteiten ondernemen maar de dag erna ben ik dan helemaal kapot. Dit is dus mijn grootste klacht; ik ben zo\'n 80% van de tijd doodop en kan daardoor niet toekomen aan de dingen die ik zou willen doen, namelijk de dag optimaal actief gebruiken om een gevoel te hebben dat ik werkelijk leef. In plaats daarvan voel ik me nu letterlijk verlamd met enkele heldere actieve momenten (zo\'n 6 maal 4 uur per week). Ik zou zo graag willen weten wat er aan de hand is en wat ik kan doen om deze klachten te verminderen, of kwijt te raken. Volgens mij hebben mijn psychiater en huisarts niet door hoe vermoeid ik ben en het lukt me niet dat duidelijk te maken. Met de huidige dosis Cipramil is mijn depressie zo goed mogelijk onderdrukt. Met minder dan 40 Cipramil per dag krijg ik na 2 weken weer enorme donkere buien en wordt het dus een ramp op geestelijk gebied. Het probleem is dat er heel veel dingen door elkaar heen spelen (die ik hier ook niet vermelden kan) en dat onduidelijk is wat de werkelijke oorzaak van de klachten is. Het enige wat ik dus vragen kan is of iemand bovenstaand verhaal herkent en wel weet wat de \'hoofdklacht\' is. Wat zijn de verschillende richtingen van ziektebeelden die deze klachten tot gevolg hebben? Hoe bereik ik mijn huisarts en psychiater zodat ze begrijpen hoe ik me voel? Wat kan ik doen?
zoek het elders, want er is wel wat aan de hand en kijk naar het verleden, heb je hulp nodig dan hoor ik het wel
Bedankt voor jouw reactie, Ik heb maandag een afspraak met een neuroloog EN er wordt weer een bloedonderzoek gedaan. Hopelijk komt daar wat uit, ik ben ook al blij met te weten wat het in elk geval NIET is.
Ik ben inmiddels bij de neuroloog geweest, die reflextesten heeft uitgevoerd. Hij kon niks vinden wat zou verklaren waarom ik de beschreven klachten heb. Ergens dus heel fijn, het lijkt dus niet aan mijn neurologische systeem te liggen, maar feit blijft dat ik elke dag last heb. Donderdag komt er nog de uitslag van het bloedonderzoek bij de huisarts, eerst dat maar afwachten.
Neuroloog kon geen afwijkingen vinden, niets duidde erop dat er neurologisch iets mis is met me. Bloedonderzoek bij de huisarts was ook allemaal helemaal okee. Misschien heb ik gewoon veel meer slaap nodig dan andere mensen en leef ik veel trager dan andere mensen. Ik kan me niet (meer) haasten, dat heb ik vroeger altijd gedaan en dat wil ik niet meer. Het gekke is, als ik wakker ben heb ik soms het gevoel dat mijn hersenen op hoge snelheid kunnen denken en dan kan ik uren achtereen geconcentreerd bezig zijn en als ik dan moe word, gaat het 'licht' ineens uit, ben ik binnen een minuut 'verlamd en weg'. Alsof ik 'manisch-narcoleptisch' ben; helemaal aan of helemaal uit. Het depressieve deel is afgezwakt door de Cipramil. Ik ben bang dat mijn probleem op het geestelijk vlak ligt en dan zie ik niet zo snel een oplossing. Bij de geestelijke zorg sta ik als 'waarschijnlijke' autist te boek, en waarschijnlijk zijn mijn klachten het gevolg van wat het autistische deel van mij met zich meebrengt. Heel vervelend. Ik hoop dat ik heel mijn leven in mijn eigen droomwereld kan doorbrengen, er lijkt geen andere optie te zijn.
Misschien moet je (hoe moeilijk dit nu ook voor mag klinken) gaan beginnen met sporten. Ik ben ook lange tijd moe geweest, en nu ik regelmatig sport (tennis, hardlopen en fitness, maar doe vooral iets dat je leuk vind zodat je het vol houdt) gaat het een stuk beter. Je geest ontspant en je lichaam moet even wennen, maar als je conditie beter is, wordt je niet meer zo snel moe. Je slaapt ook beter.